Over mijn werk

 

Mark Ruyters – Niet bang, blij , boos of bedroefd, maar ambigu 

Johan Clarysse heeft als schilder een eigen trouw publiek. Hij werkt graag in reeksen waarbij hij taal- en beeldculltuur combineert tot enigmatische, bevreemdende werken op doek die vaak overkomen als filmstills. Bij galerie S & H De Buck in Gent toont hij een nieuwe reeks rond de menselijke blik. En er is net het boek ‘ Walden & other Suspicions’ uit, over zijn werk van de voorbije zeven jaar. Lees meer

 Hans Theys – De dubbelheid van het leven, een gesprek met Johan Clarysse

…Als derde element van het werk van Johan Clarysse zou ik willen wijzen op het schilderkunstige, dat de laatste jaren steeds meer op de voorgrond treedt. Niet in de zin van een toenemende virtuositeit, maar in het groeiende besef ‘schilderijen’ te maken: voorwerpen met specifieke facturen, die het beeld ontwrichten en zo kracht bijzetten. Lees meer

Willem Elias – Johan Clarysse, een inleiding

Zo ook Johan Clarysse die er vanaf zijn eerste tentoonstellingen “stond”, met onmiddellijk een vrij algemene waardering. Hij voldoet overigens aan mijn professionaliteitstest, nl kan men zonder bijkomdende informatie ” zien” dat een kunstwerk van zijn maker is? Een Johan Clarysse is een Johan Clarysse, deze tautologische metonymie is volledig geldig…Lees meer 

Annelies Van Tieghem – inleidingstekst  ‘Looking at (for) the invisible’

De verf is een eigen leven beginnen leiden. Ze dient niet meer enkel om een beeld te construeren, maar kan dat beeld ook aanvreten, vervuilen, vertroebelen, belichten, overbelichten, rijker maken:zo ontwikkelt het plooienspel van een mouw zich verder in de weelderige baard van een oude grijsaard; zo concurreert groen in de getormenteerde kop van een man met roodbruine accenten in het onbestemde vlak achter hem; zo zouden we de slagschaduwen van vier meisjes met kommen in hun handen met wat verbeelding als engelenvleugels kunnen lezen. Lees meer

Daan Rau – Het beeld en de zin

Clarysse heeft het over identiteit en identiteitsverwarring, over de complexiteit en ambiguïteit van menselijke drijfveren, over de relatie woord en beeld. Maar wat vooral belangrijk is: hij schildert die dingen. ” Door thema’s al schilderend te onderzoeken en interpreteren, verscherp ik mijn  eigen waarnemen en denken, het is een manier om meer vat te krijgen op de werkelijkheid van mezelf en de werkelijkheid rond mij. En terzelfdertijd – en dat benadruk ik graag- zijn die thema’s een alibi om met verf bezig te zijn en met het medium schilderkunst. Lees meer 

Isabelle De Baets – Johan Clarysses fixatie op de blik

Johan Clarysse gaat doorgedreven om met een aantal inhoudelijke en plastische spanningsvelden in zijn beelden, die aan zijn werk zijn specifieke karakter verlenen. Clarysse’s existentieel geladen kijk op de mens speelt hierin een essentiële rol. Hij ervaart de mens als een complex en ambigu wezen wiens diepere drijfveren, verlangens en behoeften…. nooit volledig grijpbaar zijn. Lees meer 

Eric Rinckhout ( De Morgen) – een goed kunstwerk is dubbelzinnig

Op het eerste gezicht hebben de twee tentoonstellingen van schilder Johan Clarysse weinig met elkaar gemeen. In Gent hangen portretten van filosofen uit de 19de en 20ste eeuw. In Knokke toont hij beelden van de processies tijdens de Semana Santa in Zuid-Spanje. Maar Clarysse laat beelden en begrippen graag botsen. De expo’s en de schilderijen zitten vol spanning… Lees meer 

Hilde Van Canneyt – interviewreeks

De schilderijen van Johan Clarysse willen ‘op een heldere manier raadselachtig zijn’.  Zowel het statuut van de taal als van het beeld zijn onzeker in zijn kunst. Of het nu gaat om Japanse erotische gravures, filmstills, processiebeelden of portretten van filosofen, telkens eigent de schilder zich een beeld op een zodanige wijze toe dat het zijn oorspronkelijke vanzelfsprekenheid en eenduidigheid verliest. Tegenstellingen tussen woord en beeld, verleiding en verwarring, pathos en ironie, artistiek beeld en reclamebeeld spelen een intrigerend spel. Lees meer 

Joannes Késenne – vaut le voyage

Indien de natuur zou kunnen spreken, wat zou het mensdom dan niet allemaal te horen krijgen? Uiteraard is dit een surreële vraag. Niettemin overvalt ze me bij de reeks Suspicious landscapes van Johan Clarysse. Van de natuur weten we dat ze zwijgt als vermoord. En wellicht daarom ook...Lees meer

Eric Bracke (Ons Erfdeel) – Vijf ontkenningen over een schilder

Woorden schieten tekort, of soms te ver, om kunstwerken te duiden. In het beste geval slagen we erin om de kern, het wezenlijke van een werk met metaforen, beschrijvingen en verwijzingen te omsingelen en af te tasten. De efemere ziel van een kunstwerk vasthouden lukt niet, ze ontglipt ons altijd weer. Een andere, makkelijker manier om een kunstwerk te karakteriseren, is zeggen wat er niet op van toepassing is. Met vijf ontkenningen probeer ik het werk van Clarysse, dat tegelijk helder en enigmatisch, direct en verwarrend is, dichterbij te brengen. Lees meer 

Stef Van Bellingen – aan de rand van het verzwijgen

Onthutsend is het feit dat zelfs het nietigste uit die realiteit ons kan doen struikelen. Als een val de dood tot gevolg heeft is alles gewoonweg afgelopen. Merkwaardig is dat men aan een zware val soms niets overhoudt, terwijl het onnozele struikelen soms levenslang voor ongemak zorgt. Dit is de verraderlijke kracht van het nietige in het werk van Johan Clarysse. Lees meer

Johan Debruyne – obsessiones

Wat mij onlangs in het atelier van de kunstenaar opviel is het ogenschijnlijke gemak waarmee hij monumentale doeken schildert. Vaak indrukwekkende groepen mensen. Zijn beelden imponeren en ze blijven hangen...Lees meer

Luc Lambrecht – Bloedhete Lentebeelden 

Eén van de interessantste werken op de expositie is een tweeluik met op de ene helft een erotische prent, grafisch omkaderd in een reiskoffer, en op de andere de repititieve aanbreng van het woord ’temps’. Dit beladen begrip is geschreven in een sierlijk handschrift en neemt de vorm aan van een raster. Johan clarysse is een schilder die…. wikt en weegt, die put uit zijn rijke kunsthistorische bagage en duidelijk twijfelend een synthese monteert van een grondige theoretische kennis, gekruid met persoonlijke en verborgen motieven en intenties. Lees meer