Over Johan Clarysse

“Johan Clarysse slaagt er in om met krachtige en vaak wondermooie beelden ratio, verlangens en sentiment te laten samengaan… Hier is een dichter aan het woord die kleurrijk en taalvaardig vorm geeft aan de kwetsbaarheid en vergankelijkheid van relaties. Lees’ Te weinig woorden voor de kleur wit’ – omdat deze bundel zo beklijvend is .”  

(Astrid Arns, dichteres, redactielid literair magazine Elders)

“In zijn poëzie weet hij de intimiteit van de persoonlijke ervaring en beschouwing met elkaar te verzoenen. Waar nodig countert de dichter de ernst van het lot met de broodnodige ironie van het leven.” 

(Paul Rigolle, dichter en hoofdredacteur ‘De Schaal van Dighter)

“Zijn poëzie valt op door zijn heldere stijl, zijn originele verwoordingen …en sterke beelden. Personificaties en contrasten geven het gedicht een innerlijke spankracht….”

(Juryrappart  laureaten Poëzieprijs VTB Holsbeek, lees meer)

        “…De taalgewaarwording draagt er aan bij dat ook na de laatste punt              het raadsel niet opgelost wordt, daarmee de lezer met zachte hand              uitnodigend tot herlezen. Dat maakt het gedicht sterk.” 

          (Juryrapport Rob De Vos Prijs van Meander, lees meer)

 

          “…Ik las en voelde zijn ziel en zijn hartslag. Clarysse licht hier meer dan de top van de                sluier. Hij speelt op een spitante manier met taal, geeft woorden onverwachte                            eigenschappen en maakt verrassende symbiosen.
          Ik heb de bundel (met op de cover een werk van kunstschilder Johan Clarysse) in één              ruk uitgelezen. “

         (Johan Debruyne, kunstcriticus en poëzieminnaar, lees meer)

“Johan verkent als geen ander, en daarin is hij oppermachtig eigenlijk, de manier waarop herinneringen ons verbinden met degenen die we liefhebben, zelfs als ze fysiek afwezig zijn. Deze prachtige poëzie verkent, met een perspicaciteit die mij af en toe aan Fernando Pessoa doet denken, de complexiteit van het geheugen, in een poging de verbondenheid en het voortleven van iemand in de afwezigheid zinvol te maken of te houden, in een poging om continuïteit te geven aan een bemind leven. Zo bereiken we misschien, om het met het prachtige beeld te zeggen dat ik in deze bundel ontmoette, ‘een marmeren Zuidpoolzee’ in een achterhoek van onze herinnering.”

(Bart Stouten, auteur, dichter, presentator Radio Klara, lees meer)